[oorspronkelijke publicatiedatum 5 februari 2016]
“Groen is helemaal grijs gedraaid”. Soms komt er zo’n mooie zin als deze voorbij op tv. Dit keer als onderdeel van de reclame van energieleverancier Engie. Kern is dat het tijd is voor een nieuw positief begin. Back to basic met de know-how van nu (duurzaam) en de genegenheid van toen (eigen energievoorziening). Focus op betekenis, combineer verleiding met goed doen, overbrug de kloof tussen zeggen en doen en spreek tot de verbeelding door de bestaande wereld in twijfel te trekken. Marketing anno 2016 (trendwatcher Tony Bosma).
De bestaande wereld in twijfel trekken. Het lijkt heel wat. Maar is dat niet meer een uitdaging voor in het bijzonder mensen van ‘onze generatie’? Onze jeugd lijkt niet anders te doen. Individualisering betekent namelijk ook zelf keuzes maken, je durven te onderscheiden van de rest. Weigeren om kleding te kopen geproduceerd door kinderen ver weg. Bewuste keuzes in voeding maken, weten wat je eet. Wel op Facebook, niet op Instagram. Of andersom. Waar wij een aantal jaren geleden iets sneller dan langzaam maar zeker kennis maakten met het fenomeen ‘digitalisering’, weten onze kinderen niet beter. Tegelijkertijd maken zij ook hierin zelf keuzes. Simpel voorbeeld: mijn dochter van bijna twaalf besloot onlangs dat ze een dagboek wilde bijhouden. Niet online, maar op papier. In een fysiek dagboek, met een heus slotje. Dat het geavanceerder kan, wil niet zeggen dat het geavanceerder moet.
28 jaar geleden had ik precies zo’n dagboek. En 28 jaar na dato lees ik haar voor uit eigen werk. De dagelijkse verslagen zijn geschreven toen ik precies zo oud was als mijn dochter nu is. Maar hadden, realiseerde ik me al lezende, ook onlangs door haar geschreven kunnen zijn. Want ook al groeide ik op in een tijd dat een CD iets magisch leek en een pinpas ondenkbaar, en heeft mijn dochter nog nooit een fotorolletje of cassettebandje gezien, sommige dingen veranderen niet. Ook ik kende CITO-stress en worstelde met mijn middelbare schoolkeuze. En ook ik irriteerde me aan mijn broer. En ook ik wilde make-up, geld, een fiets, een tijdschrift en een Polaroid fotocamera voor mijn twaalfde verjaardag…
Groen is grijs gedraaid. Ze kijkt me nu nog vragend aan. Grijs draaien… wat is dat? Wacht maar, als jij straks uitgekeken bent op je Polaroid en je mijn platenspeler op zolder vindt, zal ook die geschiedenis zich herhalen.